อธิการ   คุณพ่ออภิสิทธิ์    กฤษเจริญ   
ค.ศ. 1999
           หลังจากที่คุณพ่อกลับจากการศึกษาต่อที่ประเทศอิตาลี  และรับหน้าที่เป็นอธิการบ้านเณรในช่วงเวลาสั้นๆ เพียง 1 ปี แต่ในหนึ่งปีนี้นั้น คุณพ่อต้องประสบพบเจอกับนวัตกรรมการละ-เล่นแผลงๆ ต่างๆ ของบรรดาสามเณร ซึ่งกำลังอยู่ในวัยสร้างสรรค์  ซุกซน สนุกสนาน ทำให้คุณพ่อต้องคิดหาวิธีการมา “ปราบ” เจ้าตัวร้ายเหล่านี้  และตั้งกฎเหล็กไว้ข้อหนึ่งคือ “รุ่นพี่ห้ามรังแกรุ่นน้อง”  มีอยู่ช่วงหนึ่งปืนอัดลมเป็นที่ “ฮิต” มากของบรรดาสามเณรน้อยที่แสวงหามาดวลกันตามห้องนอนบ้าง ห้องเรียนบ้าง เมื่อเหตุการณ์เริ่มขยายวงกว้าง คุณพ่อจำต้องสั่งเก็บปืนทั้งหมด  และแก้เผ็ดเด็กซนเหล่านี้ด้วยการให้รุ่นพี่ที่เรียน รด. (รักษาดินแดน : นักแม่นปืนขนานแท้)ใช้ปืนดังกล่าวไล่ยิ่งเด็กซนให้เข็ดหลาบ เป็นการปิดฉากอำลาการเล่นปืนอัดลมที่แสนสนุกสนาน นับแต่นั้น “ปืนอัดลม” ก็หายไปจากชีวิตสามเณร โดยไม่มีการต่อต้านจากบรรดาสามเณรเลยแม้แต่น้อยแต่นวัตกรรมการละเล่นแผลงๆ ก็ยังคงพัฒนาต่อไปไม่สิ้นสุดตามความคิดและจิตนาการอันบรรเจิดของบรรดาสามเณรน้อยเหล่านั้น

             และด้วยบุคลิกของคุณพ่อที่เป็นคน “เก่ง+เงียบ” เป็นผู้นำด้านเทคโนโลยี มีความทันสมัย เป็นผู้ที่แสวงหาความรู้อยู่ตลอดเวลา  การดำเนินชีวิตประจำวันของคุณพ่อจึงเป็นการสอนไปในตัว  ผ่านการกระทำมิใช่จากคำพูด  คุณพ่ออภิสิทธิ์ กฤษเจริญ จึงเป็นตัวอย่างของ “นักการศึกษา” ทำให้สามเณรได้ตระหนักและให้ความสำคัญกับการศึกษา มิใช่เฉพาะในห้องเรียน แต่ในทุกๆ แห่งหน อันเป็นรากฐานที่ดีสู่การศึกษาต่อเนื่องและการศึกษาตลอดชีวิต