อธิการ คุณพ่อเอก ทับปิง
(พระสังฆราช)
1966-1970

         ในช่วงปีเหล่านี้ คณะซาเลเซียนกำลังเตรียมมองสังฆมณฑลราชบุรี ให้แก่คณะสงฆ์ไทยได้ปกครอง โดยคณะซาเลเซียนจะย้ายลงไปทำงานในสังฆมณฑลใหม่ คือ สังฆมณฑลสุราษฏร์ธานี คุณพ่อเอก ทับปิง ซึ่งคลุกคลีอยู่กับบ้านเณรมาเป็นเวลานานในฐานะที่เป็น อาจารย์สอนเรียน ได้เข้ามารับตำแหน่งอธิการ คุณพ่อเป็นสงฆ์ไทยองค์แรกที่ได้รับตำแหน่งนี้   

          ชีวิตของท่านเป็นคนเรียบง่าย สมถะ ศรัทธา และเคร่งครัด การอบรมก็ยังใช้ระบบการปกครองซึ่งมีกลิ่นไอของซาเลเซียนอยู่มาก อย่างไรก็ดี ผลการการสังคายนาวาติกันที่ 2 ได้ทำให้มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นด้วยเช่นกัน แต่เป็นไปแบบช้า ๆ ค่อยเป็นค่อยไป

         เณรในสมัยก่อนหน้านั้นต้องตัดขาดกับทางบ้าน พ่อแม่ต้องตัดใจยกลูกให้พ่ออธิการดูแล ปีหนึ่งกลับบ้านได้ 7 วัน เวลาที่เหลือในช่วงปิดเทอมจะเป็นการฝึกหัดกิจกรรมต่างๆ เช่น ซ้อมขับ ซ้อมแตร หรือใช้เวลาสำหรับเรียนคำสอน ภาษาลาติน บางครั้งก็ฝึกหัดงานหนัก เช่น งานช่าง ปิดเทอมใหญ่ พ่ออธิการก็พาไปพักผ่อนที่หัวหิน ในช่วงสมัยหลัง ๆ คุณพ่อเอก ท่านอนุญาตให้เณรได้กลับบ้านได้มากขึ้น มีความใกล้ชิดครอบครัวมากขึ้น เช่นเดียวกันท่านให้เณรไปร่วมฉลองวัดต่างๆ ด้วย เป็นการหากระแสเรียกไปในตัว และแต่ละปีก็ได้เด็ก ๆ มาเข้าบ้านเณรเป็นจำนวนมาก

           คุณพ่อเอกสนใจพิธีกรรมเป็นพิเศษ และทานพยายามทำให้พิธีกรรมเป็นแบบไทย ๆ มากขึ้น ท่านได้แต่งเพลงไทยที่ไพเราะหลายเพลงสำหรับมิสซาและพิธีกรรมตามโอกาสต่าง ๆ ท่านได้นำวัฒนธรรมไทยและศิลปะไทยมาประยุกต์ใช้ในพิธีกรรมด้วย พระท่านมิสซาซึ่งเป็นพระแท่นไม้ที่ท่านและพวกเณรช่วยกันทำขึ้นมาโดยแกะสลักลายไทยประดับตกแต่งไว้โดยรอบ เป็นสิ่งหนึ่งที่ยินยันถึงเรื่องนี้

          นอกนั้น ท่านยังพยายามที่จะให้บ้านเณรพึ่งพาตนเองได้ทางด้านการเงิน โดยการตั้ง ‘กองทุนบ้านเณร’ ขึ้นมา เงินต้นเข้ากองทุน เอาเฉพาะดอกเบี้ยมาใช้จ่าย นานปีเข้า ก่องทุนก็โตขึ้น ๆ ดอกเบี้ยก็มากขึ้น มีเงินมาใช้จ่ายในกิจกรรมของบ้านเณร และช่วยเหลือเณรที่มีฐานะยากจน นับว่าท่านได้วางพื้นฐานที่ดีให้แก่บ้านเณรและอธิการให้สมัยต่อ ๆมา